وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ إِذَا ابْتَدَأَ بِالدُّعَاءِ بَدَأَ بِالتَّحْمِیدِ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الثَّنَاءِ عَلَیْهِ ، فَقَالَ :
دعای آن حضرت است که به سپاس و ثنای خدای عزّوجلّ شروع میکرد آن هنگام که در عرصهگاه دعا قرار میگرفت، پس میگفت :
در قرآن کریم آیاتی در مورد دعا و خواندن آن وجود دارد، که به ذکر چند مورد از آن اکتفا می کنیم :
یکی از شرایط دعا این است که از خوردن مال حرام پرهیز نماییم؛ زیرا مال حرام سبب عدم استجابت دعا است.
“امام هشتم علیه السلام فرمود : دعایِ بنده در سرّ و پنهانی، هر یک برابر هفتاد دعای آشکار او است.”
یکی از عوامل عدم اجابت دعا عمل نکردن به دستورات دین می باشد. به دستورات دین عمل نمی شود و مردم را حبّ دنیا احاطه می کند و طمعِ دنیا در وجودشان شعله ور می گردد، و در دل خوفی از خدا ندارند.
دعا کردن منحصر به زمان و مکان خاصی نیست و انسان می تواند در هر حال، از محبوب خویش مسئلت نموده تا به حوایج دنیوی و اخروی خود برسد؛ امّا در اوقاتی از شبانه روز و وقت های معیّنِ دیگر، استجابت دعا سریعتر است که عبارتند از:
یکی از مکان هایی که در آن درخواست از خداوند بزرگ به هدف اجابت می رسد مساجد است. امام صادق علیه السلام می فرماید:
حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: “دعایی که پدر برای فرزند کند مانند دعایی است که پیغمبر برای اُمت خود کند.”