ذکر سوره الرحمن
روایتی از امام صادق (ع) است که می فرمایند : هر کس سوره «الرحمن» را قرائت کند و در پس هر آیه « فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِکُما تُکَذِّبانِ » بگوید : « لا بِشَی ءٍ مِن آلائِکَ رَبِّ اُکَذِّبُ » ، اگر شب بخواند و بمیرد شهید مرده و اگر روز بخواند و از دنیا برود ، شهید از دنیا رفته است ( ثواب الاعمال، ص۱۱۶)
﴿ سورة الرحمن – سورة ٥٥- تعداد آیات ٧٨ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
الرَّحْمَنُ ﴿١﴾ عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿٢﴾ خَلَقَ الإنْسَانَ ﴿٣﴾ عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿٤﴾ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿٥﴾ وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿٦﴾ وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿٧﴾ أَلا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿٨﴾ وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿٩﴾ وَالأرْضَ وَضَعَهَا لِلأنَامِ ﴿١٠﴾ فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الأکْمَامِ ﴿١١﴾ وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿١٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿١٣﴾ خَلَقَ الإنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿١٤﴾ وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ﴿١٥﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿١٦﴾ رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿١٧﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿١٨﴾ مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿١٩﴾ بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لا یَبْغِیَانِ ﴿٢٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢١﴾ یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿٢٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢٣﴾ وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالأعْلامِ ﴿٢٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢٥﴾ کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿٢٦﴾ وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلالِ وَالإکْرَامِ ﴿٢٧﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢٨﴾ یَسْأَلُهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿٢٩﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٠﴾ سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَا الثَّقَلانِ ﴿٣١﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٢﴾ یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالإنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ فَانْفُذُوا لا تَنْفُذُونَ إِلا بِسُلْطَانٍ ﴿٣٣﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٤﴾ یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلا تَنْتَصِرَانِ ﴿٣٥﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٦﴾ فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ ﴿٣٧﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٨﴾ فَیَوْمَئِذٍ لا یُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلا جَانٌّ ﴿٣٩﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٠﴾ یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالأقْدَامِ ﴿٤١﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٢﴾ هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿٤٣﴾ یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیمٍ آنٍ ﴿٤٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٥﴾ وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿٤٦﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٧﴾ ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿٤٨﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٩﴾ فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ ﴿٥٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥١﴾ فِیهِمَا مِنْ کُلِّ فَاکِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿٥٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥٣﴾ مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ ﴿٥٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥٥﴾ فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلا جَانٌّ ﴿٥٦﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥٧﴾ کَأَنَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿٥٨﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥٩﴾ هَلْ جَزَاءُ الإحْسَانِ إِلا الإحْسَانُ ﴿٦٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦١﴾ وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿٦٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦٣﴾ مُدْهَامَّتَانِ ﴿٦٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦٥﴾ فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿٦٦﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦٧﴾ فِیهِمَا فَاکِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿٦٨﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦٩﴾ فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿٧٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧١﴾ حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ ﴿٧٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧٣﴾ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلا جَانٌّ ﴿٧٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧٥﴾ مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ ﴿٧٦﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧٧﴾ تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلالِ وَالإکْرَامِ ﴿٧٨﴾
ترجمه فارسی سوره الرحمن آیت الله مکارم شیرازی
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
خداوند رحمان، ( ۱ ) قرآن را تعلیم فرمود، ( ۲ ) انسان را آفرید، ( ۳ ) و به او «بیان» را آموخت. ( ۴ ) خورشید و ماه با حساب منظمى مى گردند، ( ۵ ) و گیاه و درخت براى او سجده مى کنند! ( ۶ ) و آسمان را برافراشت، و میزان و قانون (در آن) گذاشت، ( ۷ ) تا در میزان طغیان نکنید (و از مسیر عدالت منحرف نشوید)، ( ۸ ) و وزن را بر اساس عدل برپا دارید و میزان را کم نگذارید ! ( ۹ ) زمین را براى خلایق آفرید، ( ۱۰ ) که در آن میوه ها و نخلهاى پرشکوفه است، ( ۱۱ ) و دانه هایى که همراه با ساقه و برگى است که بصورت کاه درمى آید، و گیاهان خوشبو! ( ۱۲ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را تکذیب مى کنید (شما اى گروه جن و انس)؟! ( ۱۳ ) انسان را از گل خشکیده اى همچون سفال آفرید، ( ۱۴ ) و جن را از شعله هاى مختلط و متحرک آتش خلق کرد! ( ۱۵ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟ ! ( ۱۶ ) او پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است! ( ۱۷ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟ ! ( ۱۸ ) دو دریاى مختلف (شور و شیرین، گرم و سرد) را در کنار هم قرار داد، در حالى که با هم تماس دارند ( ۱۹ ) در میان آن دو برزخى است که یکى بر دیگرى غلبه نمىکند (و به هم نمى آمیزند)! ( ۲۰ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟ ! ( ۲۱ ) از آن دو، لؤلؤ و مرجان خارج مىشود. ( ۲۲ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟ ! ( ۲۳ ) و براى اوست کشتیهاى ساخته شده که در دریا به حرکت درمى آیند و همچون کوهى هستند! ( ۲۴ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟ ! ( ۲۵ ) همه کسانى که روى آن ( زمین) هستند فانى مىشوند، ( ۲۶ ) و تنها ذات ذوالجلال و گرامى پروردگارت باقى مى ماند ! ( ۲۷ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟ ! ( ۲۸ ) تمام کسانى که در آسمانها و زمین هستند از او تقاضا مى کنند، و او هر روز در شان و کارى است! ( ۲۹ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟ ! ( ۳۰ ) بزودى به حساب شما مىپردازیم اى دو گروه انس و جن ! ( ۳۱ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟ ! ( ۳۲ ) اى گروه جن و انس! اگر مىتوانید از مرز هاى آسمانها و زمین بگذرید، پس بگذرید، ولى هرگز نمىتوانید، مگر با نیرویى (فوق العاده) ! ( ۳۳ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟ ! ( ۳۴ ) شعله هایى از آتش بى دود، و دودهایى متراکم بر شما فرستاده مىشود و نمىتوانید از کسى یارى بطلبید! ( ۳۵ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟! ( ۳۶ ) در آن هنگام که آسمان شکافته شود و همچون روغن مذاب گلگون گردد (حوادث هولناکى رخ مىدهد که تاب تحمل آن را نخواهید داشت)! ( ۳۷ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟! ( ۳۸ ) در آن روز هیچ کس از انس و جن از گناهش سوال نمىشود (و همه چیز روشن است)! ( ۳۹ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟! ( ۴۰ ) مجرمان از چهره هایشان شناخته مىشوند و آنگاه آنها را از موهاى پیش سر ، و پاهایشان مىگیرند (و به دوزخ مىافکنند)! ( ۴۱ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟! ( ۴۲ ) این همان دوزخى است که مجرمان آن را انکار مىکردند! ( ۴۳ ) امروز در میان آن و آب سوزان در رفت و آمدند! ( ۴۴ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟! ( ۴۵ ) و براى کسى که از مقام پروردگارش بترسد، دو باغ بهشتى است! ( ۴۶ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟! ( ۴۷ ) (آن دو باغ بهشتى) داراى انواع نعمتها و درختان پرطراوت است! ( ۴۸ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟! ( ۴۹ ) در آنها دو چشمه همیشه جارى است! ( ۵۰ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟! ( ۵۱ ) در آن دو، از هر میوهاى دو نوع وجود دارد (هر یک از دیگرى بهتر)! ( ۵۲ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟! ( ۵۳ ) این در حالى است که آنها بر فرشهایى تکیه کرده اند با آسترهائى از دیبا و ابریشم ، و میوه هاى رسیده آن دو باغ بهشتى در دسترس است ! ( ۵۴ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟! ( ۵۵ ) در آن باغهاى بهشتى زنانى هستند که جز به همسران خود عشق نمىورزند و هیچ انس و جن پیش از اینها با آنان تماس نگرفته است . ( ۵۶ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟! ( ۵۷ ) آنها همچون یاقوت و مرجانند! ( ۵۸ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟! ( ۵۹ ) آیا جزاى نیکى جز نیکى است؟! ( ۶۰ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟! ( ۶۱ ) پایین تر از آنها ، دو باغ بهشتى دیگر است . ( ۶۲ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟! ( ۶۳ ) هر دو خرم و سرسبزند! ( ۶۴ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟! ( ۶۵ ) در آنها دو چشمه جوشنده است! ( ۶۶ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟! ( ۶۷ ) در آنها میوه هاى فراوان و درخت خرما و انار است ! ( ۶۸ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟ ! ( ۶۹ ) و در آن باغهاى بهشتى زنانى نیکو خلق و زیبایند! ( ۷۰ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟! ( ۷۱ ) حوریانى که در خیمه هاى بهشتى مستورند! ( ۷۲ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟! ( ۷۳ ) هیچ انس و جن پیش از ایشان با آنها تماس نگرفته (و دوشیزه اند) ! ( ۷۴ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟! ( ۷۵ ) این در حالى است که بهشتیان بر تختهایى تکیه زدهاند که با بهترین و زیباترین پارچه هاى سبزرنگ پوشانده شده است. ( ۷۶ ) پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟! ( ۷۷ ) پربرکت و زوال ناپذیر است نام پروردگار صاحب جلال و بزرگوار تو! ( ۷۸ )
دانلود ترتیل سوره الرحمن با کیفیت بالا از شهریار پرهیزگار
حجم : 7.68 مگابایت
