دعای سلامتی امام زمان | اللهم کن لولیک
پخش آنلاین
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
اَللهمَّ کُن لولیَّک الحُجةِ بنِ الحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیهِ و عَلی ابائهِ فی هذهِ السّاعةِ، و فی کُلّ ساعَة وَلیّا و حافظاً وقائِداً وَ ناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیناً حَتّی تُسکِنَهُ اَرضَکَ طَوعاً و تُمَتّعَهُ فیها طَویلاً .
ترجمه فارسی دعای سلامتی امام زمان :
به نام خداوند هستى بخش مهربان
خدایا برای ولیت حجت بن الحسن که درودهایت بر او و پدرانش باد ، در این ساعت ، و در هر ساعت سرپرست و نگهبان و پیشوا و یاور و راهنما و دیده بان باش ، تا او را با رغبت در زمینت سکونت دهی ، و زمانی طولانی بهره مندش سازی .
سند دعای سلامتی امام زمان
- الف. کلینی در «کافی» از محمد بن عیسی از صالحان(معصومان بدون آن‌که از معصوم خاصّی نام برده باشد). [1]
ظاهراً بین کلینی و محمد بن عیسی بن عُبَید، راویانی وجود دارند که به قرینه حذف شده‌اند [2] که عبارتند از: احمد بن محمد عاصمی، علی بن حسن بن علی بن فَضّال.
کلینی این دعا را برای شب بیست و سوّم ماه رمضان نقل کرده اما گفته که در تمام ماه رمضان و همچنین در تمام لحظات عمر، خواندن این دعا مناسب است. [3] - ب. سید بن طاووس در «اقبال الاعمال»، از جمعی از اصحاب خود، از جمله ابن ابی قُرّه و او به اسنادش از علی بن حسن بن علی بن فضّال و او از محمد بن عیسی بن عُبَید، او نیز به اسنادش از معصومان (ع) . [4]
ایشان نیز این دعا را به طور خاص برای شب بیست و سوّم ماه رمضان نقل کرده و سپس آن‌را به تمام این ماه و نیز همه لحظات تعمیم داده است. - ج. کفعمی در «المصباح» [5] و «البلد الامین» [6] بدون سند آورده است.
- د. کفعمی در «البلد الامین»، تحت عنوان دعای کنزالعرش، به طور مرسل از پیامبر خدا(ص). [7]
[1]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج 4، ص 162، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[2]. سند این حدیث بر سند حدیث دوم این بخش(دعا در دهه پایانی ماه رمضان) معلّق است.
[3]. الکافی، ج 4، ص 162.
[4]. ابن طاووس، على بن موسى، إقبال الأعمال، ج 1، ص 85، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ دوم، 1367ش.
[5]. کفعمی، ابراهیم بن علی، المصباح (جنة الأمان الواقیة و جنة الإیمان الباقیة)، ص 586، قم، دار الرضی (زاهدی)، چاپ دوم، 1405ق.
[6]. کفعمی، ابراهیم بن علی، البلد الأمین و الدرع الحصین، ص 203، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، چاپ اول، 1418ق.
[7]. همان، ص 360.
